Σάββατο 27 Ιουνίου 2009

Ένα διήμερο θάλασσα, ήλιο, rock μουσική και τα έσοδα στο Χαμόγελο του Παιδιού !!!


Η ομάδα Artenders και τα Πνευματικά Κέντρα των Δήμων Λευκάδας και Πρέβεζας, διοργανώνουν ένα μουσικό διήμερο, το 1ο Artenders Rock Festival.Ξεκινάει την Παρασκευή 10 Ιουλίου το βράδυ, στο Δημοτικό Κηποθέατρο της Πρέβεζας και συνεχίζεται την επόμενη μέρα Σάββατο 11 Ιουλίου στο Ανοικτό Θέατρο Λευκάδας.Τα έσοδα θα δοθούν στον Σύλλογο "Χαμόγελο του Παιδιού" (είσοδος 5 ευρώ).Η ομάδα Artenders δημιουργήθηκε στην Πρέβεζα με σκοπό την διοργάνωση μουσικών εκδηλώσεων σε ετήσια βάση, τα έσοδα των οποίων θα διατίθενται για την ενίσχυση σωματείων και συλλόγων με φιλανθρωπικό χαρακτήρα που δραστηριοποιούνται στην χώρα μας. Για φέτος, πρώτο χρόνο της προσπάθειας αυτής, συνδιοργανώνει από κοινού με τα Πνευματικά κέντρα των Δήμων Πρέβεζας και Λευκάδας ένα διήμερο φεστιβάλ, στο οποίο μετέχουν αφιλοκερδώς rock μουσικά σχήματα από την περιοχή, προσφέροντας το σύνολο των εσόδων στο «Χαμόγελο του παιδιού», ένα εθελοντικό οργανισμό με πλούσιο και πολυδιάστατο έργο επί σειράς ετών στην Ελλάδα. Η αρχή λοιπόν θα γίνει με την πόλη της Πρέβεζας, όπου στις 10 Ιουλίου θα διεξαχθεί στο Δημοτικό Κηποθέατρο η πρώτη πράξη του φεστιβάλ με την συμμετοχή των YouGroove, Suus Culpa, Sun Goes Down και Scroundel. Την επομένη, 11 Ιουλίου, οι τέσσερις μπάντες θα εμφανιστούν στην Λευκάδα στο Ανοιχτό Θέατρο του Δήμου για να κλείσουν το μουσικό διήμερο. Στόχος της ομάδας Artenders, εκτός της καθιέρωσης του συγκεκριμένου φεστιβάλ ως ετήσιο event, είναι η δημιουργία και η οργάνωση και άλλων εκδηλώσεων, όχι μόνο μουσικών, που θα αναδεικνύουν νέους καλλιτέχνες από την ευρύτερη περιοχή, θα συνδέουν τις τέχνες με τον εθελοντισμό, την διασκέδαση με την προσφορά σε αυτούς που έχουν πραγματικά ανάγκη.ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ
Κώδικας:
http://georgelaios.blogspot.com/2009/06/rock.html

Πέμπτη 25 Ιουνίου 2009

Μα ακούει κανείς?..


Δεν μπορώ την πορεία τού κόσμου!!
Δεν αντέχω να φυλακίζουν την ζωή μας!!
Δεν αντέχω να βλέπω την φτώχεια την μιζέρια τους πολέμους!!
Δεν αντέχω να βλέπω λόγια παχειά στις τηλεοράσεις!!!
Δεν αντέχω να βλέπω να μας ταιζουν με ορμόνες ολα τα αγαθά μας!!


Ντροπη φωνάζω ειναι κανέις εδω???
Μα δεν με ακούει κανείς!!
Ολοι γυρίζουν τις πλάτες τους αλλού,
κάνουν πως δεν με ακούν!!
Μα δυστυχώς μας προσπερνούν
σε ενα κόσμο σημερινό!!











Περνά!!


Περνάει ο ηλιος χωρίς να μιλά!

Περνάει το σύνεφο χωρίς να δακρύσει!

Περνά το φεγγάρι χωρίς να κοιτά!



Περνάει η αγάπη χωρίς να ρωτά!
Περνανε οι ωρες οι μήνες τα χρόνια!
Σαν τα ποτάμια ,που λιώνουν τα χιόνια!
Σαν τα φιλιά ...χωρίς σκιά στην καρδιά!






Δευτέρα 22 Ιουνίου 2009

Το χρώμα του φεγγαριού.....



Tι χρώμα έχει η λύπη; Ρώτησε το αστέρι την κερασιά και παραπάτησε στο ξέφτι κάποιου σύννεφου που περνούσε βιαστικά. Δεν άκουσες; Σε ρώτησα, τι χρώμα έχει η λύπη;
Έχει το χρώμα που παίρνει η θάλασσα την ώρα που γέρνει ο ήλιος στη αγγαλιά της. Ένα βαθύ άγριο μπλέ.
Τι χρώμα έχουν τα όνειρα;
Τα όνειρα; Τα όνειρα έχουν το χρώμα του δειλινού.
Τί χρώμα έχει η χαρά;
Το χρώμα του μεσημεριού αστεράκι μου.
Και η μοναξιά;
Η μοναξιά έχει χρώμα μενεξελί.





Τι όμορφα που είναι τα χρώματα! Θα σου χαρίσω ένα ουράνιο τόξο, να το ρίχνεις επάνω σου όταν κρυώνεις.
Το αστέρι έκλεισε τα μάτια του και ακούμπησε στο φράκτη. Έμεινε κάμποσο εκεί και ξεκουράστηκε.
Και η αγάπη; Ξέχασα να σε ρωτήσω, τι χρώμα έχει η αγάπη;
…Το χρώμα που έχουν τα μάτια του Θεού, απάντησε το δέντρο.
Τι χρώμα έχει ο έρωτας;
Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, όταν είναι πανσέληνος.
Έτσι ε; Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, είπε τo αστέρι… Κοίταξε μακριά στο κενό… Και δάκρυσε …
Πες μου ένα χαρούμενο τραγούδι για την ζωή, είπε το δέντρο στ’ αστέρι του.
Το τραγούδι που λέει η καγκελόπορτα, όταν ανοίγει και μπαίνει κάποιος που αγαπάς.
Δείξε μου ένα ακριβό στολίδι.



Τα καράβια και τους Ινδιάνους με τα βέλη και τα πολύχρωμα φτερά, που είναι ζωγραφισμένα στους άσπρους τοίχους μιας καμαρούλας.
Όμορφη βραδιά απόψε. Aκου, πως τραγουδάει το τριζόνι!
Σε λίγο θα βγεί ο Αυγερινός. Σε λίγο θα ξημερώσει. Κοίτα που ξεχάστηκε μια ξελογιασμένη καρδερίνα. Και ξαγρυπνά. Κοιτάζει το φεγγάρι. Και ονειρεύεται…
Σε λίγο θα ξημερώσει… Κοίτα που ξεχάστηκαν κάποιοι ξελογιασμένοι άνθρωποι. Και ξαγρυπνούν. Κοιτάζουν το φεγγάρι. Κι ονειρεύονται… Ονειρεύονται και ελπίζουν…
Αλκυόνη Παπαδάκη - Το χρώμα του φεγγαριού....
(Πείτε μου δεν ειναι φανταστική ...καταπληκτικη???εμένα μου αρέσει προσωπικά πάρα πολύ...Ο παραμυθένιος της λόγος..μου θυμίζει συνεχώς πως πρέπει να ονειρεύομαι..σε κόσμους γεμάτη φαντασία και ζωή..και να μας ταξιδεύουν μακρυά απο την ρουτίνα της καθημερινότητας..Καλό απόγευμα φίλοι μου!!)






Σάββατο 20 Ιουνίου 2009

Πέμπτη 18 Ιουνίου 2009

Ενα θαύμα!!!



Δεν μπορέσαμε τόσα χρόνια να πούμε,
για ολα αυτά που δεν προλάβαμε μαζί να δούμε!!
Για τις στιγμές που ζήσαμε..
για τα τόσα δάκρυα ...και βάσανα εχουμε περάσει!!!






Παράπονα πολλά και πικρά ...που τα
ονειρα μαζί αφήσαμε!!!..
Εχω παράπονο γιατι μια ζωή σκορπίσαμε...
Παράπονο για ολα τα σ αγαπώ που ειπαμε...
Θυμάμαι πλάι σου ελαμπα σαν τον ηλιο...
μα στην ψυχή σου ηταν σούρουπο ξανά....

Θυμάμαι ειχα σταθεί κοντά σου
μα η αυρα σου με ειχε ηδη κατακτήσει...
Και τώρα νοιώθω μια σκοτεινιά..
μια αβεβαιότητα...ενα γιατι...ενα μεγάλο παράπονο...μέσα
στα τόσα βασανά μας...Ας γίνει επιτέλους ενα θαύμα..
Ενα θαύμα να ξαναγεννηθώ...Εξ αλλου μου το χρωστάς!!!











Ελα τι περιμένεις!!!


Mέσα στα χέρια σου ειν η ζωή μου
αλλού πατάω ...και αλλου γέρνω...
Σε περίμενα καιρό να με γλυτώσεις
μέσ στα προβληματα να πέσεις να με σώσεις!!
Ελα δώσμου το χέρι σου να κρατηθώ,
δεν με νοιάζει πώς....
πώς έρχεσαι και φέρνεις εσύ μαζί σου το ΦΩΣ!!







Σε περίμενα καιρό πολύ για νε με σώσεις..
μέσα στο δικό σου βλέμα παίρνω την ζωή
ειμαι ετοιμη να ζήσουμε πάλι απο την αρχή!!!
Νομίζω τα ονειρά μου..ισως ειναι και δικά σου..ονειρα
Τα θέλω μου ισως να ειναι τα ιδια με τα δικά μου ...
Ναί!!.. θαρώ πώς ακουσα...Ελα τι περιμένεις??


Νομίζω αργήσαμε πολύ...ελα λοιπόν...ξεκίνα την ζωή!!
Ζωή χαράς...ζωή παιδιού...ζωή παραμυθένια...
Σαν παιδί βγαίνω να ζήσω
απ'την αρχή...
Δε φοβάμαι να βαδίσω..
Πάλι απο την αρχή...






Τρίτη 16 Ιουνίου 2009

Tης ψυχής τα κομάτια!!



Λίγες κουβεντούλες θέλω να σας πω
Ετσι απλά για να γράψω...
Εχω μια σκεψη στο μυαλό
και θέλω να τ αδειάσω...
Αχυρόλογα και κριτικές μόνο,
ποιος τολμά να δικασει ενα ποίημα!!!




Ποιός μπορεί να σταθεί μες στο χρόνο,
και τα λόγια του να τα κανει βλήμα...
Δεν υπάρχουν κακά ποιηματάκια,
ουτε στίχοι που θέλουν δουλειά..
Ολα ειναι της ψυχής κομάτια..
που τα χεις και τα θές ζωντανά!!

Μην ακούτε λοιπον ψευτικα λόγια
μην γυρνατε την πλάτη στο φώς
Στίς σελιδες αυτής τα σεντόνια
σκεπαστείτε να΄ναι οι σκέψεις γιατρος.....
Τα σκυλιά θα γαυγήζουν για πάντα
τα σκουλίκια θα τρώνε βρωμιές
της ψυχής η αθέατη μπάντα
θα σολάρη έδω μέσα γιορτές...



Ας το βλάκα να λέει βλακείες
είν΄το μόνο που ξέρει να πει
στην παρέα εδώ ευλογίες
κι από εμένα σε όλους φιλί!!






Τετάρτη 10 Ιουνίου 2009

Αχ θεέ μου!!!!!


Ενα αεράκι εφύσηξε,
μες στης ψυχής μου την αυλή...
Τα ονειρά μου ν αχτιζα,
κάτω απο τούτη την αυγή!!



Στούς ωμους σου να στηριχτώ...
Τα χέρια σου να κρατήσω ..
Αχ Θεέ μου αυτή η νύχτα,
μην γυρίσει πίσω!!!


Ανοίγοντας τα μάτια μου,
στο υπνο μου σε ειδα..
Να σε εχω πάρει αγκαλιά,
με κοίταζες στα μάτια,
και μου γελούσες τόσο γλυκά!!
Αχ Θεέ μου ας μην τελείωνε αυτή η νύχτα!!











Καθρέπτη ....καθρεπτάκη μου!!!


Κοίταξα απόψε στον καθρέφτη μου...
Μιά απάντηση να πάρω..
Εσύ που εισαι ο μοναδικός,
και εμπιστος φίλος μου!!
Θα ηθελα να μου πείς,
για την ζωη..το μέλλον!!



Τα ονειρά μου να μου πείς...
Αυτός ομως μου απάντησε..
Οτι ολα αυτά με το χρόνο ειχαν καταστραφεί..
Τον ρώτησα πάλι ...μα τα μάτια ηταν δακρυσμένα..
Αλλα ο καθρέτης μου και φίλος μου μου ειπε..
Γιατι τα μάτια σου ειναι γεμάτα δάκρυα??
Και εγω αμέσως του απάντησα...


Αυτή ειναι η ζωή μου ολη...Ολα μου τα ονειρα
Αυτά που ειχα ονειρα
μα ηταν ποια ληγμένα!!
Ενα μόνο σου ζητώ καθρέφτη μου ασημένιε..
Ενα μέλλων με ονειρα να γίνουν ποια στο μέλλων!!











Πέμπτη 4 Ιουνίου 2009

Ημουν Λάμψη και ηλιος και δάκρυ!!


Aν ημουν λάμψη φωτεινή...
Και οχι μαύρη εικόνα...
Αν ημουν ηλιος φωτεινός..
χωρίς πυκνό σκοτάδι..
Θα ερχόσουν να με εβρησκες
αγάπη να μου δώσεις?..


Κι αν ημουν τριανταφυλιά
μικρή και μαραμένη..
Κι αν ημουν δάκρυ...που τρέχει στο σκοτάδι...
θα ερχόσουν πάλι αγάπη να με βρείς??
γλυκά να μ αγκαλιάσεις??



Ξέχασα αγάπη μου τι παει να πει αγάπη..
εξέχασα και τα φιλιά..της αγκαλιάς το χάδι..
Μικρό περιστεράκι εγινα και κούρνιασα στην δύση..
Σε περιμένω αγάπη μου γλυκειά γλυκά να με φιλήσεις!!








Ονειρα χτισμένα!!




Τρέχω εξω στην βεράντα..
θαρρώ πως τέλειωσε η γιορτή..
μόνο ακούω μια κιθάρα
να παίζει το τέλος μιάς γιορτής..
Μόνη μου ποια μες τα λουλούδια..
Σπέρνω ποτίζω μια ζωή..
Χτίζω το σπίτι με τραγούδια,
μόνο με μελάνι και χαρτί...
Ολα γραμμένα στο χαρτί..
με τις γλυκές μουσικές μας νότες..
λέξεις, υποθέσεις, κι αλλα σχέδια..
για το χτίσιμο σπιτιού..
Ονειρα χτισμένα στον αέρα..
Ολα απο ψηλά ειναι ωραία..
χρώματα..ποτάμια ...μουσικές..
Τελειώνει σε λίγο το σπίτι τώρα
που εχει θέα τον γιαλό...Α.Φ












Τρίτη 2 Ιουνίου 2009

Δέν ειναι ονειρο μωρό μου!!!


Πώ πώ ψυχή μου!!Τι ομορφο το σημερινό ηλιοβασιλεμα!
Μακάρι να μπορούσε να μείνει για πάντα!!
Λένε οτι στην Σαντορίνη στην Μυκονο ειναι τα ομορφότερα!!



Καρδιά μου μαζί σου,κοντά σου, ειναι το ομορφότερο που εχω δεί!!
Ελα κοντά μου χαρά μου,μαζί σου ολα ειναι τόσο μαγικά..
Να... να... Σαν αυτο το ονειρο που βλέπω πως ειμαστε μαζί αγκαλιά..
Δεν ειναι ονειρο μωρό μου ,απλα τολμώ να σου πώ, πως σ αγαπώ..
Απλα ειναι η ευχή μου.Ηρέμησε...ελα κοντά μου...ξάπλωσε εδω δίπλα μου..
Αγκαλιασέ με...Ασε την σκέψη σου να μας ταξιδέψει...
σε κόκκινο ουρανό..Σαν να κρυώνω.ελα καρδιά μου πάρε με αγκαλιά,
ζέστανε με ... με την ανασα σου!!Οχι οχι μην μου λες τίποτε τώρα απλα σιώπησε μωρό μου!!Α.Φ