Η μοίρα μου!

Εμένα η μοίρα μου γενναιόδωρα,
με προίκησε!!Σ ωκεανούς ξανοίχτηκα
και σε βαθειά πελάγη.Ξάφνου επιασε
βροχή σκοτείνειασαν τα πάντα!!

Μά ξάφνου μές στον ουρανό ειδα.
να πέφτει αστέρι,και πρόλαβα μα τω Θεό
ευχή να κάνω,ν ακουστεί στ ορίζοντα
τα βάθη!!Μήπως η μοίρα η καλή
ηταν και εξαφανίσθη?Και τότε την
αντίκρυσα μπροστά μου,και το χεράκι
μου επιασε ,και εσφιξε το δικό της!!!

Λουλούδι του καλοκαιριού
και ηλιε του αυγούστου,θα σε πώ την μοίρα
σου να δώ τι θα προκύψει!!
Τ αστρα καλη μου,τους λίγους
κάνουν να γελούν τους αλλους να δακρύζουν!!!

Μα εσενα η τύχη σου μικρή
θα ειναι λουλουδένια!!
Και τότε με ενα πλατύ χαμόγελο
η μοίρα εξαφανίσθη.Α.Φ

Καλό καλοκαίρι!!

Ηρθε ποιά το καλοκαίρι

φορέστε κάτι ελαφρύ,

και σε ακρογυαλια γαλάζια

ελάτε φίλοι ολοι μαζί,

να βρεθούμε ολοι εκεί!!

Να το κύμα πως χτυπάει

στην ζεστη την αμμουδιά!!

Καλοκαιρι μου ζεστο μηνες να ησουν δεκαοκτω(Που τέτοια τύχει.......)

Πάνω στο στρώμα το ζεστό

αγναντεύω τον βυθό,

βλέπω τα μικρα ψαράκια

και τον υπόγειο βυθό!!

Αχ τί ομορφιά τί ξενοιασιά

τι δροσερό νεράκι!!

Θάλασσα ομορφη γαλάζια

με τα κρυστάλινα νερά,

με τους νέους και τις νέες

και τα μικρά παιδιά!

Αυριο εχουμε πρωτομηνιά

Καλό μας μήνα βρέ παιδιά!!!

Κ Α Λ Ο.......Κ Α Λ Ο Κ Α Ι Ρ Ι!!!

Ουράνιο τόξο!!!

Οταν κοιτάς ψηλά στ αστέρια,θέλω να με σκέφτεσαι!
Οταν κοιτάς την θάλασσα ,θελω να σκέφτεσαι ενα της κύμα,εκει που δώσαμε ορκους ζωής!!(Συγκεκριμένα κοντά
στο Αβέρωφ)

Οταν κοιτας το ουρανιο τοξο,λησμονησε την αγαπη μου

γιατι το κάθε χρώμα συμβολίζει και κάτι!!!!
Το Κόκκινο το πάθος!!
Το πράσινο συμβολίζει την ελπίδα!!
Το κίτρινο σιγουρα το φώς!!
Το γαλάζιο το ονειρο!!
Το μωβ την ιδέα
Το πορτοκαλί την ζωντάνεια
Το καφέ ειναι η Γή ειν η Ζωή!!

Γι αυτο εσυ εισαι το παν για μένα και εισαι πάντοτε μοναδικός,Εσύ μάλλλον ηταν θέλημα
Θεού να γεννηθώ ωστε να γνωρίσω εσένα τον μοναδικό!!Ειναι τόσα πολλά που θέλω να σου
πω,αλλα με κυνηγά ο χρόνος! Μερικά απο αυτά στα στέλνω γραμένα με ενα λουλούδι!Καλο μας βράδυ και καλη
Κυριακή!!!!!!Α.Φ

Eνα τραγούδι!!

Ενα τραγούδι ειν η καρδιά μου!Λεω πως ειν αγαπη αληθινή,που με ομορφαινει κάθε στιγμή ,κάθε λεπτό!!Με αναζοογωνει,με ταξιδεύει ψηλά στον ουρανό, πηγαίνοντας στο φεγγάρι ,να γνωρίσω τον Θεό!!

Η μελωδία αυτή δινει χρώμα στα ονειρά μουμε ταξιδεύει σε χώρους μακρυνούς!Αυτή η μελωδία παίζει χωρίς σταματημό η ευτυχία μου και η ξενοιασια μου σε δύσκολο καιρό!Μ ε αυτή ομως ξεχνάω κάθε δύσκολη στιγμή που παιρνώ!!

Αυτή πάντα υπαρχει μέσα στην καρδιά μας αρκει ο αλλος να εχει ζήσει και να ξερει να αγαπά και να πονα!!!Α.Φ

Κάθησα και σκέφτηκα!!

Κάθησα και σκέφτηκα ολες τις παλιές επιυθυμίες μου..Τις ξεσκόνησα και τις εβγαλλα μια -μια στην επιφανεια..Τις καθάρισα απο τα ιχνη της ψυχής μου..ξαφνικα ολα αλλαξαν στο μυαλό μου.

Αρχισα να τρέμω στην σκέψη πως δεν τα κατάφερασε αυτην την ζωή...δεν τα υλοποίησα ολα!!Ολα οσα επιθυμούσα ...ολα οσα ηθελα!!Τώρα αισθάνομαι νέες επιθυμίεςμε κατασταλαγμένο νού και σκεψεις!!

θέλΩ να προλάβω τον χρόνονα προλάβω ολα μου τα ονειρα..μικρά και μεγάλα..θελω να βγαίνει ο ηλιος, νοιάζομαι να ακούω τους ηχους της ζωής,θέλω να μιλώ με ολον τον κόσμο..

Αναζητώ ακόμα και τούς φίλους που με ξέχασανΝαι τα θελω ολα !!τελικα δεν θέλω τίποτε,καλύτερα δεν ειναι ετσι?Α.Φ

Ενα φινάλε!!

Μη με ρωτάς συνέχεια αν σε αγάπησα..Μη με ρωτας συνέχεια αν σε πόνεσα..Μετρώ ολες εκείνες τις φορές,ανάμεσα σε μένα και σε σένα,που το τέλος δεν πέρασε ποτε απ το μυαλό μας!Τι ευτυχία!!!

Μια αγάπη πλασμένη για μένα και για σένα ωστε μαζί να υποφέρουμε ,μαζί να πονάμε ο ενας για τον αλλον.Ενα ασμα που δεν γράψαμε ποτέ ο ενας για τον αλλονΓιατι τελικά πως να βάλλεις ενα φινάλε για οτι μας εκανε να υπάρχουμε αληθινά,και να κοιτάμε μόνο κατάματα τους εαυτούς μας,μέσα απο τα βάθη της ψυχής μας..Γι αυτο σου λέω σταμάτα ποια να με ρωτάς αν σε πόνεσα!!Φ.Α

Σε ζητώ!!

Μέσα στο σπίτι περπατώτο αδειο,και το σκοτεινό!Σαν αρρωστη καρδιοχτυπώ..

Σε σκεφτομαι και σε ζητώ!Να σου δωρίσω τον ηλιο δεν μπορώ,μα μήτε το φεγγάρι!!



Μα θα σταθώ κάτω απ αυτό,να καρτερώ τον υπνο ,να ερθεινα με πάρει!!Ελα κοντά μουδεν μπορώ ,εσύ εισαι οτι αγαπώ!!Α.Φ

Πανέμορφο φεγγάρι μου
πού λάμπεις απ το φώς σου!
Ολοι αγάπησαν το φως σου ,αλλα
ποτέ την σκοτεινή σου οψη!
Μόνο εγω ξαγρύπνησα, μια νύχτα τού Μαιού
και τότε ειδα την αλήθεια που κρυβεις.
Τότε εμαθα, πως μια νύχτα , η οψη σου η λαμπερή,
πήγε και κρυφτηκε σε ενα πηγαδι, οπου και εγλωβηστηκε!
Τότε ακουσα να εκληπαρεις ,να βγεις απ το σκοτάδι
Ετρεξα γρήγορα εγώ, σ ανεσυρα απ τα βαθη.
Στόν ουρανο επέστρεψες,με χαρι μας φωτίζεις παλι!!

Η αγάπη συντροφεύει!!

Η αγάπη μας αντεξε στον χρόνο!
Το αγγιγμά σου και η φωνή σου
με συντροφεύουν.Το αρωμά σου
ειναι για πάντα εδώ!
Πολύ μας ρωτούν,πως αντέξατε στον χρόνο?
Μοιράζοντας τις εμπειρίες μας στα δύο
και ειμαστε ευτυχισμένοι!!
Ακόμα τον αγαπάς??? με ρωτούν!!
Ναί η αγάπη ολα τα μπορεί..
ειναι αγνή και ανθός επάνω στα μαλλιά μου!!
Τι ομορφα λόγια!!Νοιώθω πως σε γιατρεύουν.
Τελικά οι αγάπες σας ειναι ολες σας οι στιγμές...
χαράς και πίκρας!!Θυμού και οργής..
Ξένε μην μας ζηλεύειες,δεν υπάρχει σύνεφο η πίκρα στην καρδιά μας!
Δεν υπάρχει τίποτε!Ζηστο και εσύ μπορείς!!Α.Φ

Επιτέλους!!

Απο μικρη ονειρευομουν !!
ονειρευομουν ολα οσα ηθελα να ζησω ,
ολα εκεινα που για μενα ειχαν και εχουν αξια.
Σημερα ενα απο αυτα τα ονειρα βγηκε και ελαμψε μεσα μου!
ευχαριστω το θεο που εζησα για να το δω να παίρνει ζωη....
ευχαριστω το ονειρο που με εμπιστευτηκε ....
ευχαριστω την ψυχη μου που δεν το ξεχασε....
ετσι ειναι τα ονειρα ερχονται οποτε δεν τα περιμενεις και σε κανουν να χαμογελας....
την αγαπη μου καλο υπολοιπο!!!Α.Φ

δάκρυα και πόνος!!

Αγαπη..πονος…δακρυα…υπομονη…προσμονη…
Ερχεται σε ξεσηκωνει σε ταξιδευει σε μερη
Που δεν ειχες καν φανταστει,ουτε καν ονειρευτει.
Ερωτευεσαι δοκιμαζεσαι μα παντα κραταν τοσο λιγο
Οσο ομορφα και αναπαντεχα εμφανιζεται τοσο ασχημα
χανεται….εικονες μενουν πισω να συντροφευουν τις κρυες νυχτες
σε ένα μοναχικο δωματιο…Α.Φ

Γιατι μ αγάπησες!

Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ' αγάπησεςστα περασμένα χρόνια.Και σε ήλιο, σε καλοκαιριού προμάντεμακαι σε βροχή, σε χιόνια,δεν τραγουδώ παρά γιατί μ' αγάπησες.
Μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σουμια νύχτα και με φίλησες στο στόμα,μόνο γι' αυτό είμαι ωραία σαν κρίνο ολάνοιχτοκι έχω ένα ρίγος στην ψυχή μου ακόμα,μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου.

Μόνο γιατί τα μάτια σου με κοίταξανμε την ψυχή στο βλέμμα,περήφανα στολίστηκα το υπέρτατοτης ύπαρξής μου στέμμα,μόνο γιατί τα μάτια σου με κοίταξαν.
Μόνο γιατί όπως πέρναα με καμάρωσεςκαι στη ματιά σου να περνάειείδα τη λυγερή σκιά μου, ως όνειρονα παίζει, να πονάει,μόνο γιατί όπως πέρναα με καμάρωσες,

Γιατί δισταχτικά σα να με φώναξεςκαι μου άπλωσες τα χέριακι είχες μέσα στα μάτια σου το θάμπωμα-μια αγάπη πλέρια,γιατί δισταχτικά σα να με φώναξες,
Γιατί, μόνο γιατί σε σέναν άρεσεγι' αυτό έμεινεν ωραίο το πέρασμά μου.Σα να μ' ακολουθούσες όπου πήγαινα,σα να περνούσες κάπου εκεί σιμά μου.Γιατί, μόνο γιατί σε σέναν άρεσε.

Μόνο γιατί μ' αγάπησες γεννήθηκα,γι' αυτό η ζωή μού εδόθη.Στην άχαρη ζωή την ανεκπλήρωτημένα η ζωή πληρώθη.Μόνο γιατί μ' αγάπησες γεννήθηκα.
Μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σουμου χάρισε η αυγή ρόδα στα χέρια.Για να φωτίσω μια στιγμή το δρόμο σουμου γέμισε τα μάτια η νύχτα αστέρια,μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου.

Μαρία Πολυδούρη

Πλατύ χαμόγελο!!

Μέσα στην φαντασία μου
σε φαντάζομαι οπως εγώ θέλω!
Σε βλέπω με ενα πλατύ χαμόγελο,
τι δύσκολο στίς μέρες μας!
Ποιός ξέρει γιατι εχει φύγει από τα χείλη!
Σαν να εχει αντικατασταθεί απο μια μάσκα
βουτηγμένη μέσα στην κρυφή ελπίδα!
Ο βοριας με τρέχει μακριά
Νομίζω βλέπω μπροστά μου ενα νησί!
Νομίζω πως σε βλέπω,να στέκεσαι
και να με κοιτάς...Γειά σου γειά σου ισως κάποτε να συναντηθούμε.A.Φ

Εισαι αυτό που πάντα ονειρευόμουνα,

και που πάντα ετσι σε φανταζόμουμα!

Τα ονειρά μου μοιάζουν με ετοιμα λουλούδια

που θ ανθίσουν,και μετα μπουμπούκια τους


μυρωδιά τον αέρα θα γεμίσουν.


Με το χαμογελό σου φωτίζεται ο ουρανός,


και οι μέρες οι δύσκολες για μας,θα φύγουν σαν καπνός!!!


Να ξέρεις με ενα σου βλέμα μαγεύομαι..


Με το γέλιο σου να ξέρεις ανθίζει η πλάση.

Αν ποτέ με χρειαστείς ΕΔΩ ΘΑ ΕΙΜΑΙ

γιατι σ αγαπώ και εσυ εισαι οδηγός μου στην ζωή!!

Εσένα εχω οδηγό...

Αφιερωμένες εξαιρετικά!!

Η ιστορία μιάς φίλης!!

Είναι κάποιοι άνθρωποι που τους ονομάζω «βαμπίρ»τής ψυχής. Έρχονται δίπλα σου , στέκονται αφήνοντας μια γλυκιά αίσθηση…ύστερα παραπατούν ελαφρά κι έρχονται και ακουμπάνε πάνω σου!!! Στήριξε με λιγάκι, ψιθυρίζουν…
Κι εσύ φυσικά το κάνεις. Ανθρώπινα, συμπονετικά….ο καιρός περνάει…δεν παρατηρείς αμέσως περί τίνος πρόκειται....Η στήριξη γίνεται εξάρτηση. Αρχίζει να αναπνέει από την πνοή σου, να βλέπει από τα μάτια σου, να ζει με την ζωή σου, να ονειρεύεται με τα όνειρα σου. Δεν έχεις πλέον δικαιώματα. Δεν δικαιούσαι να πεις την άποψη σου !! πληγώνονται, δεν δικαιούσαι να κάνεις επιλογές- επηρεάζει την ζωή τους, δεν δικαιούσαι χρόνο ξέχωρο από τον χρόνο τους- τους ανήκει..μέσα από αυτόν ζουν, δεν δικαιούσαι να χαίρεσαι για κάτι άλλο την ώρα που συνήθως εκείνοι πονούν, δηλαδή ΠΑΝΤΑ. Νοιώθεις πως πνίγεσαι, δεν μπορείς να αναπνεύσεις.. Κάποιος έχει έρθει και έχει κάνει κατάληψη στη ζωή σου, έχει στηριχτεί στα αγνά σου αισθήματα, στα καλά λόγια που έχεις πει για να νοιώσει λίγο καλύτερα, έχει κολλήσει πάνω σου και αρνείται κατηγορηματικά ότι το κάνει. Μπορεί να αναπτύξει κάθε είδους φιλοσοφία για να σου αποδείξει το αντίθετο. Την οποία προσαρμόζει ανάλογα με τις καταστάσεις…..Εσύ προσπαθείς να εξηγήσεις τρυφερά, βλέπετε υπάρχει ο κανόνας νούμερο 1! «ΜΗΝ ΜΑΣ ΠΛΗΓΩΝΕΙΣ». ΛΑΘΟΣ!!!! Μέγα λάθος. Αυτή η καλοσύνη θα γυρίσει μπούμερανγκ στο ίδιο σας τον εαυτό. Θα την κρατήσουν σαν όπλο, που θα το στρέψουν εναντίον σας τολμώντας μάλιστα να σας αποκαλέσουν υποκριτές!! Και φυσικά υποχωρείτε και πάλι. Μια, μια θα πατήσετε τις νάρκες και τις παγίδες. Πλέον λοιπόν αποφασίζετε πιο δραστικά να απομακρυνθείτε. Τα νεύρα σας έχουν αρχίσει να σπάνε. Συνεχίζουν να ζητούν την απόλυτη προσοχή σας 24 ώρες το 24ωρο. Δεν τούς απασχολούν ωράρια, δεν τούς απασχολούν ανθρώπινοι κανόνες. Εξηγείς ότι θέλεις να στηρίξεις και να βοηθήσεις μα πάνω από όλα χρειάζεσαι να αναπνεύσεις. Μάταια. Έπεσες σε ακόμη μια παγίδα. Αυτό το κόλπο πιάνει για αρκετό καιρό. Κι εσύ καταπιέζεις τον εαυτό σου, μετράς τα λόγια σου, ενώ το τάχα θύμα της ζωής δεν αρκείται ποτέ και σε τίποτα. Όσο πιο πολλά δίνεις τόσο πιο ανεπαρκής αισθάνονται. Ξυπνάς μια μέρα και κατανοείς ότι είναι πολύ κουτό να φαντάζεσαι ότι μπορεί να ευθύνεσαι εσύ για το πώς θα χειριστεί κάποιος άλλος τη ζωή του. Σφίγγεις τα δόντια λοιπόν και αποφασίζεις να μην σε επηρεάζουν ούτε οι ψυχολογικοί εκβιασμοί. Και τότε σκάει η μεγαλύτερη βόμβα πάνω σου. – εσύ φταις για όλα- θα πούνε. Άρα αφού δεν μπορείς να μας στηρίζεις ισοβίως, τι είσαι;Η υπαίτιος για όλα. Κάπου εκεί σε πιάνουν υστερικά γέλια. Δεν πιστεύεις στ αυτιά σου. Ήξερες ότι είμαστε σε ασχημη κατάσταση, να μην μας βοηθούσες αν ήταν να τα παρατήσεις κάποια στιγμή……δικό σου το λάθος…
Εκεί έρχονται και κλείνουν οι ασφάλειες του μυαλού σου. Κλικ!!! Γυρνάνε όλα ανάποδα. Είναι η εποχή που βλέπεις ζητιάνο στο δρόμο και σου έρχεται να τον πλακώσεις στις σφαλιάρες. Αλλάζει η ψυχοσύνθεση σου. Δεν αναγνωρίζεις πια τον εαυτό σου. Δεν αναγνωρίζεις τις ενέργειες σου. Αισθάνεσαι ότι η ψυχή σου σε έχει εγκαταλείψει. Την ρούφηξαν ίσα με το μεδούλι. Δεν σου έμεινε τίποτα να δώσεις. Έδωσες. Γι αυτά που έδωσες δεν ζήτησες ποτέ ανταπόδοση. Το μόνο που ζήτησες ήταν να μπορείς να απολαύσεις και την δική σου ζωή… Ποιος ανόητος εγωιστής φαντάζεται ότι δικαιούται να στο στερήσει αυτό;;; Και όμως….Εκεί κατανοείς την φράση που λέγανε κάποιοι παλιοί. Τους καλούς τους λένε και χαζούς. Κι εσύ παλεύεις να αποδείξεις πια ότι δεν είσαι «κροκόδειλος». Εκεί λοιπόν που είχες κάποια προβλήματα, σαν όλων των ανθρώπων φυσιολογικά και ανεκτά, βρέθηκες να κάνεις αναθεώρηση ζωής, ψυχής, μυαλού… Φυσικά οι περαιτέρω αντιδράσεις καθορίζονται από τα άτομα που παίζουν στην κάθε ιστορία. Συνηθέστερο είναι να βρεθείτε προ εκπλήξεων, όταν τα «βαμπίρ» θα κλαίγονται σε γνωστούς και φίλους σας, για το πόσο άκαρδα και υποκριτικά του φερθήκατε. Κοινός θα προσπαθήσουν να σας εκθέσουν και να σας μειώσουν στα μάτια των υπολοίπων. Με την κίνηση αυτή προσπαθούν είτε να σας επαναφέρουν στην «τάξη» και να καταλάβετε το λάθος σας, λέγοντας σε σας ότι κάπου πρέπει να πουν τον πόνο τους, είτε προσπαθούν απλά να βρούν τον επόμενο τροφοδότη ψυχής. Κι εσείς φυσικά θα βρεθείτε με τελείως διαφορετικά συναισθήματα. Είχατε συμπαθήσει ή και αγαπήσει κάποιους και θελήσατε να βοηθήσετε. Όμως πια δεν μπορείτε να ανεχτείτε ούτε την παρουσία τους. Όλα αυτά που σας λέω είναι επιστημονικά αποδεδειγμένα. Έψαξα το θέμα όταν πάτησα μια τέτοια νάρκη. Αυτά που σας περιέγραψα ίσως να είναι τα λιγότερα δυνατόν αλλά πιστέψτε με πως αν δεν το ζήσετε, δεν πρόκειται να διανοηθείτε ότι είναι ένας ζωντανός εφιάλτης. Δεν αναθεώρησα βέβαια ποτέ τις απόψεις μου. Δίνω πάντα απλόχερα, νοιάζομαι για όλους και για όλα, μα ήρθε η στιγμή να μάθω επιτέλους πώς να προστατεύω την ψυχική μου ακεραιότητα.Να έχετε ένα πολύ όμορφο βράδυ!!http://http//www.youtube.com/watch?v=FVffUeRb-s0

Δέν μετάνοιωσα ποτέ ψυχή μου!!

Δεν μετανοιωσα ποτε για οσα γεμισαν την ψυχη μου...παρελθον! Μου ειπες πως στα ταξιδια μου θα εισαι ο ηλιος που θα με ζεσταινει, πως στις θαλασσες θα εισαι το κυμα!! Ξεχασες ομως να μου πεις πως τα ταξιδια καποτε τελιωνουν, πως οι θαλασσες παγωνουν τον χειμωνα και ολα εκεινα τα ονειρα που εκανα ταξιδευοντας στα κυματα πνιγονται!! Οχι δεν ειναι το κυμα που με επνιξε δεν ειναι η βροχη που εκρυψε τον ηλιο δεν ειναι το μαυρο που καλυψε το λευκο ειναι που η ψυχη δεν ηθελε να δοκιμασει το αγνωστο δεν ηθελε να μεινει στο αγνωστο ετσι ταξιδεψε μονη της και χαθηκε στην σκια της ... ετσι ειναι η ψυχη ψυχη μου ....αποφασιζει για οσα δεν μπορει να αντεξει διεκδικει την ανασα αλλα ταυτοχρονα δεν ανασαινει οταν φοβαται δεν εχει δυναμη να ανασανει φοβαται.... αλλα παλι σκεφτομαι πως ολα οσα φοβομαστε , ολα εκεινα που αποφευγουμε , εκεινα αναζηταμε και εκεινα μας κυνηγουν! Πεπρωμενο? γραμμενο? δεν ξερω .... ειμαι σιγουρη ομως πως ποτε δεν μετανοιωσα για οσα εχω κανει , για οσα εχω ζησει , για οσα εχω γνωρισει , για οσα αγαπησα και λατρεψα , για οσα εδωσα αλλα και για οσα πηρα , για ολα εκεινα που σημαδεψαν την ζωη μου με χαμογελα αλλα κ με δακρυα , με πονο αλλα και χαρα , με αγαπη και με απορριψη , με αρχη και τελος!!! Παρελθον αναγκαιο η υπαρξη ολων αυτων....αλλιως τι θα ειχα μεσα μου; θα ημουν κενη χωρις αυτα... ενα μεγαλο ΤΙΠΟΤΑ! ομως ευτυχως .... ειμαι γεματη αναμνησεις καλες και ασχημες , και οι δυο εχουν την δικη τους θεση μεσα μου... Χαρη σε αυτες η ψυχη μου ειναι γεματη θησαυρους... πολυτιμους.... Χαμογελάτε στην αυριανή ηλιόλουστη ημέρα...