Μια φορά και εναν καιρό!!!

Ένα παραμυθάκι σήμερα, ελπίζω να μη σας κουράσω....
    
Ήταν μια κόρη μια φορά όμορφη, μετρημένη
έκανε χίλια όνειρα μα ήταν λυπημένη.
Φοβότανε ν' αγαπηθεί μα και να αγαπήσει
φοβόταν να μην προδωθεί φοβόταν μη λυγίσει.

Έψαχνε να βρει μια σπηλιά μακριά από την καρδιά της
να κρύψει μες στα σκοτεινά όλα τα όνειρά της.
Τα 'χε μαζέψει στην ποδιά διπλά σφιχτοδεμένα
κι ανέβηκε χίλια σκαλιά μετρώντας τα χαμένα…

Στο τελευταίο το σκαλί στάθηκε μαγεμένη
γλυκό ολόφωτο πρωί μπροστά της ανατέλλει.
Ήλιος γελά στις φυλλωσιές σ' ένα μικρό δασάκι
με ανθισμένες κερασιές και δροσερό νεράκι.

Διψούσε κι όπως έσκυψε τα χείλη της να βρέξει,
μέσα το ρυάκι αντίκρισε την ίδια της τη σκέψη.
Ζεστό αεράκι φύσηξε χάιδεψε τα μαλλιά της
στους ώμους της ακούμπησε και ρίγησ' η καρδιά της.

Κρύσταλλο είναι το νερό, τις χούφτες της παγώνει
διάφανο και καθαρό τα μάτια της βουρκώνει.
Ανάμεσα απ' τα δάχτυλα νερό και δάκρυ στάζει,
τη χάιδεψε στα μάγουλα ο ήλιος κι ησυχάζει.

Σαν το φιλί το ένοιωσε, σκίρτησε η καρδιά της
την πλάνεψε τη λύγισε, κι έλυσε την ποδιά της!!
....ξεχύθηκαν τα όνειρα και σαν πουλιά πετούνε
γύρω της φτερουγίζουνε παίζουν και τραγουδούνε:

Όμορφη είναι η χαρά κι η αγάπη που ποθούμε,
όμορφα και τα όνειρα, όμορφα κι ας πονούνε..
Αννα!!Καλό σας βράδυ!!!